پزشكان ایرانی در راه تركیه
سرشیر: معاون نظارت و برنامه ریزی سازمان نظام پزشكی می گوید: «تعداد زیادی از پزشكان ما از كشور خارج شده اند و در كشورهای دیگر مانند كانادا، آمریكا و كشورهای اروپایی ارائه خدمات می دهند؛ حتی اخیرا كشورهای اطراف مانند تركیه نیز در حال جذب پزشكان ایرانی هستند. ما برای این پزشكان چه انگیزه ای به وجود آورده ایم؟»
به گزارش سرشیر به نقل از ایسنا، روزنامه شرق نوشت: «كمبود پزشك در كشور جدی است؛ مسئله ای كه چند روزی است مسئولان درباره آن آگهی می دهند. این در شرایطی است كه یكی از معاونان سازمان نظام پزشكی در گفت و گو با «شرق» می گوید: «تركیه نیز در حال جذب پزشكان ایرانی است.»
در این حال ایرج حریرچی، معاون كل وزیر بهداشت، با اشاره به كمبود جدی پزشك در كشور اظهار داشت: «در حال حاضر در كشور شاخص تعداد پزشك عمومی، متخصص و دندانپزشك ۱.۶ به ازای هر هزار نفر جمعیت است. این در شرایطی است كه كف مورد نیازمان در این زمینه ۲.۵ نفر به ازای هر هزار نفر بوده و حتی خیلی از كشورهای دنیا در این زمینه شاخصی بین ۳.۵ تا پنج نفر به ازای هر هزار نفر جمعیت دارند. بدین سبب ما در كشور با كمبود پزشك مواجهیم.»
حریرچی همین طور در بخش دیگری از صحبت های خود اضافه كرد: «تعدادی پزشكان بنا بر شرایطی كه داشتند به خارج از كشور رفته اند. البته مجلس شورای اسلامی در چند سال اخیر سیاستی را اتخاذ نمود كه برمبنای آن باید حدود ۳۰ درصد از ظرفیت دانشگاه ها را به دانشجویان مناطق محروم اختصاص دهیم و آنها هم متعهد می شوند كه سه برابر دوره تحصیل شان، یعنی ۲۱ سال در آن منطقه محروم، كار كنند. امیدواریم با این سیاست كه از سال آینده نخستین فارغ التحصیلان آن بیرون می آیند، بتوانیم در بین مدت نیاز مناطق محروم به پزشك را به این صورت رفع نماییم.»
با این حال مسئولان نظام پزشكی زیرساخت های كشور را در این زمینه نامناسب می دانند. محمد جهانگیری، معاون نظارت و برنامه ریزی سازمان نظام پزشكی، در این زمینه به «شرق» می گوید: «اگر بخواهیم تك بعدی به شاخص ها بنگریم، بله با كمبود پزشك مواجه هستیم. شاخص نرمال تعداد پزشك در بیشتر كشورها ۲.۵ یا در بعضی كشورها ۳.۵ برای هر هزار نفر است اما در ایران به ازای هر هزار نفر ۱.۶ پزشك وجود دارد اما سوژه این است كه میزان تخت های بیمارستانی در كشور به چه تعداد است؟ و زیرساخت ها در بخش سلامت چطور است؟ وزارت بهداشت برای پزشك عمومی و متخصصان بطور متوسط دو سال اختیار توزیع دارد و بقیه سال ها را پزشكان خودشان تصمیم می گیرند كه كجا خدمت كنند. این در شرایطی است كه در جوامع پیشرفته هیچ گاه این كار را نمی كنند بلكه آنها با ایجاد انگیزه و مشوق های لازم پزشك ها را در مناطق كمتر برخوردار نگه می دارند. در ایران اگر نظام پرداخت و تعرفه ها به صورت مشوق هایی به سمت مناطق محروم باشد، بطور قطع ماندگاری پزشك را در این مناطق بالا می برد. هر چند هم اكنون هم مشوق هایی وجود دارد اما مشوق ها در خور توجه نیست و فقط در بخش های دولتی میزان پرداخت ها بالاتر است كه آن هم با تأخیر پرداخت می شود. شما فكر كنید یك پزشك تا ۳۵ سالگی مدام در حال درس خواندن است تا بتواند تخصص بگیرد، بعد برای كار به یك شهرستان می رود و در آنجا تنها متخصص است. باید مدام كشیك باشد یا در خانه آن كال باشد كه اگر با او تماس گرفتند، سریعاً خودرا به بیمارستان برساند و زندگی اش تحت الشعاع كارش قرار می گیرد. این در شرایطی است كه در كشورهای دیگر زیرساخت ها آمده است و آنها یك شیفت یعنی هشت ساعت بیشتر در روز كار نمی كنند.»
پزشكان ایرانی در تركیه
به گفته جهانگیری پزشكان برای كار در كشور هم انگیزه لازم را ندارند و بعضی از آنها از كشور خارج می شوند. او در این زمینه می گوید: «تعداد زیادی از پزشكان ما از كشور خارج شده اند و در كشورهای دیگر مانند كانادا، آمریكا و كشورهای اروپایی ارائه خدمات می دهند. حتی اخیرا كشورهای اطراف مانند تركیه نیز در حال جذب پزشكان ایرانی هستند. ما برای این پزشكان چه انگیزه ای به وجود آورده ایم؟ وقتی انگیزه ایجاد نكنیم و نیاز هم در كشورهای دیگر وجود داشته باشد، آنها از كشور خارج می شوند و در حقیقت ما پزشكان را برای ارائه خدمات به سایر كشورها تربیت كرده ایم. ۱۲ سال تا زمان دریافت دیپلم و ۱۲ سال برای دریافت تخصص یعنی دولت ۲۴ سال برای تربیت این پزشكان دولت هزینه می كند اما انگیزه ای برای حفظ آنها ایجاد نمی كند.»
او ادامه می دهد: «انگیزه ها فقط مالی نیستند، بحث مالی قسمتی از آن است. وقتی پزشكان هر روز با تنش های اجتماعی، تنش های كاری و رفاهی و امنیت شغلی مواجه می شوند، اینها همه باید با یكدیگر آمیخته شود تا انگیزه خودرا از دست بدهند. وقتی از پزشكان می پرسیم شما به چه دلیل از كشور خارج می شوید، پاسخ می دهند ما به دنبال آرامش و رفاه برای خود و خانواده مان هستیم تا وقتی به خانه بازمی گردیم دغدغه ای نداشته باشیم. اگر یك پزشك یا پرستار در جایی خطایی انجام دهد، همه خدمات پزشكان را تحت الشعاع آن اشتباه قرار می دهند، در صورتیكه ما ۹۰۰ میلیون بار خدمت در سال داریم. از این میزان بطور قطع چند صد خطا اتفاق می افتد و نباید همه این خدمات به سبب چند خطا نادیده گرفته شود.»
چند پزشك در روستاها مشغول به كارند؟
بر اساس گفته های روز گذشته معاون كل وزیر بهداشت درباره وضعیت پزشكان در بعضی مناطق روستایی و مرزی، پیش از اجرای طرح تحول نظام سلامت، باید حدود شش هزار پزشك در مراكزمان در روستاها و مناطق محروم می داشتیم اما فقط چهار هزار و ۴۰۰ پزشك در این مناطق داشتیم. این در شرایطی است كه پس از طرح تحول سلامت استانداردهایمان را بهبود داده و هم اكنون شش هزار و ۸۰۰ پزشك در مناطق روستایی مشغول به كارند. البته این مساله به این معنا نیست كه هر روستایی پزشك دارد برای اینكه ما برای این كه پزشك به یك روستا بفرستیم، سطح بندی داریم و برمبنای تعداد جمعیت باید برای اعزام و استقرار پزشك، حد جمعیتی رعایت شود. آن قسمت از توزیع پزشك كه در اختیار وزارت بهداشت قرار دارد، عادلانه است اما پس از آن شرایط متفاوت می شود؛ بعنوان مثال می بینیم كه در بعضی تخصص ها تا ۴۰ درصدشان در تهران مستقر هستند.
البته بعضی از مسئولان معتقد هستند كه تعداد پزشكان در كشور كم نیست، بلكه نبود انگیزه در مناطق محروم موجب می شود پزشكان متخصص مناطق محروم را ترك كنند. چندی قبل حسینعلی شهریاری، عضو كمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی، با آگهی درباره این مساله اظهار داشت: «امروز پزشك متخصص كم نداریم. آن چه اشكال دارد، توزیع پزشكان در كشور است. باید در مناطق مختلف كشور امكاناتی فراهم نماییم تا پزشكان متخصص در آن مناطق بمانند. پزشكان یك سال، دو سال یا سه سال به مناطق محروم می روند و بعد بازمی گردند و در كلانشهرها مستقر می شوند. مسئله مهم این است كه امكانات برای استقرار پزشك متخصص در مناطق محروم كشور ایجاد شود. یك پزشك مغز و اعصاب اگر می خواهد در منطقه ای مستقر باشد، حداقل باید یك دستگاه سی تی اسكن داشته باشد تا بتواند به بیماران خدمت عرضه نماید. هر تخصص دیگری هم نیاز به این امكانات دارد. متأسفانه ما قوانین را اجرا نمی نماییم و این مشكلات به وجود می آید. در بسیاری از مناطق متأسفانه اگر متخصص هم فرستادیم، آنها آنجا ماندگار نشدند.»
شهریاری در ارتباط با طرح تحول سلامت اظهار نمود: «امروز منابع مالی طرح تحول سلامت گرفتار مشكل شده است. یك پزشك كه حتی در مناطق محروم ۱۵ ماه پیش خدمات عرضه كرده، هنوز پول دریافت نكرده است، به خاطر اینكه دولت نتوانسته منابع لازم را فراهم آورد. با این وجود در خیلی از مناطق، حتی مناطق محروم پزشكان هستند و خدمات ارائه می دهند. در سیستان وبلوچستان خوشبختانه در بسیاری از شهرها چهار تا پنج پزشك متخصص وجود دارد كه خدمات ارائه می دهند. وزارت بهداشت تلاش شایان توجهی دارد ولی به تنهایی از پس حوزه سلامت برنخواهد آمد. البته ما تصویب كردیم پزشكان سه برابر دوره خود در مناطق محروم استقرار داشته باشند؛ یعنی یك پزشك موظف است در ازای چهار سال دوره ای كه برای تخصص گذرانده، در منطقه ای كه از آنجا درخواست داده است، خدمت كند.»
منبع: سرشیر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب