درمان نزدیک بینی با قطره چشم
به گزارش سرشیر، خراسان رضوی نتایج تحقیقی که توسط گروه پژوهشگر بیماری های چشمی کودکان انجام شد، نشان داد که قطره های چشمی با دوز کم آتروپین (۰.۰۱ درصد) در کاهش پیشرفت نزدیک بینی در کودکان بیشتر از دو سال مؤثرتر از دارونما نیستند.
به گزارش سایتک دیلی، این یافته ها با کارآزمایی های قبلی که بیشتر در شرق آسیا انجام شده بود، تناقض دارد و نشان داده است که تفاوت های نژادی امکان دارد بر پاسخ آتروپین تاثیر بگذارد. نتایج بر احتیاج به تحقیقات بیشتر برای مدیریت این بیماری شایع چشمی تاکید می کند.
کارآزمایی تصادفی سازی شده دو ساله که توسط گروه پژوهشگر بیماری های چشمی کودکان در موسسه ملی چشم آمریکا انجام شد، نشان داد که قطره های چشمی با دوز پایین آتروپین (۰.۰۱ درصد غلظت) در کند کردن پیشرفت نزدیک بینی در کودکان مؤثرتر از دارونما نیستند. این امر در تضاد با یافته های مطالعات اخیر در شرق آسیاست که نشان داده است ۰.۰۱ درصد آتروپین می تواند نزدیک بینی را کم کند.
این کارآزمایی با هدف شناسایی یک راه موثر برای مدیریت این علت اصلی و فزاینده رایج عیب انکساری که می تواند سبب از دست دادن بینایی غیرقابل اصلاح جدی در آینده شود، انجام شد.
مایکل اف چیانگ، مدیر موسسه ملی بهداشت اظهار داشت: نتایج ترکیبی کلی در مورد آتروپین با دوز پایین به ما نشان داده است که به تحقیقات بیشتری نیاز داریم؛ آیا دوز متفاوت در جمعیت ایالات متحده موثرتر است؟ آیا ترکیب آتروپین با سایر راهبردها اثر هم افزایی دارد؟ آیا می توانیم نگاههای دیگری را برای درمان یا پیشگیری بر مبنای درک بهتر آن چه سبب پیشرفت نزدیک بینی می شود، توسعه دهیم؟
شناسایی یک رویکرد بهینه برای جلوگیری از نزدیک بینی بالا (پیشرفته) با عنایت به شیوع رو به افزایش نزدیک بینی به صورت کلی و خطر پیشرفت آن به نزدیک بینی بالا، ضروری می باشد. تا سال ۲۰۳۰، پیشبینی می شود که ۳۹ میلیون نفر در ایالات متحده نزدیک بینی داشته باشند. پیشبینی می شود تا سال ۲۰۵۰ این تعداد به ۴۴ میلیون نفر در ایالات متحده و ۵۰ درصد از جمعیت جهان افزایش یابد.
غلظت های بسیار قوی تری از قطره های آتروپین (۰.۵-۱.۰ درصد) مدت هاست که توسط چشم پزشکان اطفال برای کاهش سرعت پیشرفت نزدیک بینی استفاده می شود. باآنکه موثر است، چنین دوزهایی سبب حساسیت به نور و تاری دید نزدیک در هنگام استفاده از قطره های چشمی شبانه می شوند، بنابراین، علاقه به مطالعات بالینی وجود دارد تا غلظت های پایین تری که عوارض جانبی کمتری دارند، ارزیابی کنند.
مایکل ایکس رپکا، استاد چشم پزشکی دانشگاه جان هاپکینز، یکی از محققان اصلی این تحقیق اشاره کرد: فقدان یک مزیت درمانی در مطالعه ایالات متحده، در مقایسه با مطالعات آسیای شرقی، امکان دارد منعکس کننده تفاوت های نژادی در پاسخ آتروپین باشد. این تحقیق کودکان آسیایی کمتری را که نزدیک بینی آنان سریع تر پیشرفت می کند و کودکان سیاهپوست را که نزدیک بینی آنان در مقایسه با سایر نژادها با سرعت کمتری پیشرفت می کند، وارد تحقیق کرد.
برای این تحقیق، ۱۸۷ کودک پنج تا ۱۲ ساله مبتلا به نزدیک بینی دو طرفه کم تا متوسط به صورت تصادفی به دو گروه استفاده از قطره چشمی شبانه آتروپین ۰.۰۱درصد (۱۲۵ کودک) یا دارونما (۶۲ کودک) به مدت دو سال تقسیم شدند.
بعد از دوره درمان و ۶ ماه بعد از قطع درمان، تفاوت مفهوم داری بین گروه ها از نظر تغییر درجه نزدیک بینی در مقایسه با پایه وجود نداشت همینطور در مقایسه با اندازه گیری های پایه، تفاوت مفهوم داری در طول محوری چشم در دو گروه مشاهده نشد.
کاترین کی ویز، استاد دانشگاه آلاباما در بیرمنگام، یکی دیگر از محققان این تحقیق، تصریح کرد: این امکان وجود دارد که غلظت متفاوتی از آتروپین برای کودکان آمریکایی مورد نیاز باشد تا مزایایی را تجربه کنند. محققان بالینی می توانند داروهای جدید و طول موج های خاص نور را در ترکیب با راهبردهای نوری، مانند عینک های مخصوص یا لنزهای تماسی، ارزیابی کنند تا ببینند چه چیزی در کاهش پیشرفت نزدیک بینی موثر است.
در بین کودکان، نزدیک بینی حدود نیمی از کودکان ۱۶ ساله و در بین درصد بیشتری با افزایش سن تثبیت می شود. در اوایل ۲۰ سالگی، حدود ۱۰ درصد از افراد مبتلا به نزدیک بینی به نزدیک بینی خود ادامه می دهند و تا سن ۲۴ سالگی این میزان به چهار درصد می رسد.
وی ادامه داد: دانشمندان بینایی امکان دارد به ما کمک کنند تا بفهمیم چه چیزی در مورد چشم نزدیک بین، حتی در میان نژادها و قومیت های مختلف، متفاوت می باشد تا به ایجاد راهبردهای درمانی جدید کمک کنند. برای حل معمای محیطی، ژنتیکی و ساختاری نزدیک بینی به همگرایی واقعی تحقیقات چشم نیاز است.
نتایج حاصل از این کارآزمایی در مجله JAMA Ophthalmology منتشر گردید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب