بایدها و نبایدهای غذایی مبتلایان به لوپوس
سرشیر: مطالعات مختلف نشان میدهد سبک زندگی و رژیم غذایی از عوامل موثر بر کنترل بیماری خود ایمنی لوپوس است.
لوپوس یک بیماری خودایمنی است که ۹۰ درصد مبتلایان آنرا زنان می سازند. بیماری های خود ایمنی به بیماری هایی گفته می شود که در آن سیستم ایمنی، بافت های سالم بدن را بعنوان یک عامل خارجی فرض کرده و به آنها حمله می کند. علیرغم این که دارودرمانی امکان مقابله با خیلی از علائم این بیماری را فراهم می آورد، سبک زندگی همچون رژیم غذایی تاثیر قابل توجهی بر نحوه اثرگذاری این بیماری بر بدن دارد.
در این گزارش غذاهایی که برای درمان مقابله با بیماری مفید هستند و غذاهایی که باید از مصرف آنها خودداری شود، به اختصار معرفی شده است.
غذاهایی که مصرف آن برای بیماران مبتلا به لوپوس مفید است
۱- غذاهای غنی از امگا ۳ مانند ماهی های چرب، جلبک و علف دریایی، دانه های چیا، کتان و کنف، انواع مغزها و حبوبات شامل گردو، لوبیا و بادام، التهاب را کاهش داده و سلامت سیستم قلبی و عروقی را بهبود می بخشند.
۲- غذاهای غنی از کلسیم مانند لبنیات، توفو، گیاهان سبزبرگ و انواع لوبیا با تامین کلسیم موردنیاز بدن، مانع بروز بیماری های استخوانی شایع در افراد مبتلا به لوپوس می شوند.
۳- غذاهای غنی از آنتی اکسیدان مانند انواع میوه، سبزیجات، جو، چای و چای سبز، مقابله با التهاب و سایر انواع لطمه های سلولی را تسهیل می کنند.
غذاهایی که بیماران مبتلا به لوپوس باید از مصرف آن خودداری کنند
۱- غذاهای حاوی کلسترول بالا خطر مبتلاشدن به بیماری های قلبی را در افراد مبتلا به لوپوس تا ۵۰ درصد می افزایند.
۲- سیر با وجود تقویت سیستم ایمنی، سبب تشدید علائم بیماری لوپوس می شود.
۳- انواع گیاهان از خانواده مخروط سانان که در تولید داروها و مکمل ها مورد استفاده قرار می گیرند.
لوپوس به دو نوع DLE و SLE تقسیم بندی می شود. نقطه هدف DLE معمولا پوست است و روی اندام های دیگر بدن تاثیر نمی گذارد. نوع SLE جدی تر است و علاوه بر پوست، اندام های حیاتی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. در نوع شدید بیماری، بافت مفاصل و عضلات و غشای ریه، قلب، کلیه ها و مغز لطمه می بیند. تشنج، افسردگی، گیجی و سکته مغزی، از عوارض لوپوس هستند.
به گزارش بنیاد لوپوس آمریکا، خستگی و ناتوانی از با اهمیت ترین و نخستین نشانه های لوپوس است. در مراحل بعدی علایمی مانند سر درد، درد مفاصل، تب، کم خونی، ریزش مو، تورم در ناحیه دست و پا و اطراف چشم، لخته شدن غیر طبیعی خون، سفید شدن یا آبی شدن انگشتان در سرما، حساسیت پوست نسبت به نور خورشید و زخم های پروانه ای شکل روی بینی و گونه دیده می شود.
لوپوس و کووید ۱۹
پژوهشگران احتمال می دهند تعدادی از داروهای لوپوس، خطر عفونت ویروس جدید کرونا را می افزایند و فرد در صورت ابتلا، علایم شدیدی را تجربه می کند.
پیشگیری در مقابل کووید ۱۹ بهترین گزینه برای بیماران مبتلا به لوپوس است؛ از طرفی این بیماران باید بطور مستمر با پزشک معالج خود در ارتباط باشند و تمام علایم احتمالی را گزارش دهند.
علائم بیماری لوپوس بطور کلی در مبتلایان متفاوت می باشد، بنابراین این افراد در صورت مبتلاشدن به کووید- ۱۹ نیز علایم متفاوتی را تجربه می کنند. شایع ترین علایم تب، سرفه خشک، تنگی نفس، احساس درد در بخش های مختلف بدن، آبریزش بینی، گلو درد، سردرد، درد عضلات، لرز و از بین رفتن حس چشایی و بویایی است. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، خستگی و علایم گوارشی نیز در این افراد شایع است.
ممکن است دوره نهفتگی کووید۱۹ در مبتلایان به لوپوس طولانی تر باشد و هیچ علامتی مشاهده نشود. متاسفانه فرد در این دوران ناقل ویروس می باشد.
افراد مبتلا به لوپوس باید اقدامات پیشگیرانه و جدی در مقابل کووید-۱۹ داشته باشند و در صورت بروز علایم داروهای خودرا خودسرانه قطع نکنند و با پزشک معالج تماس بگیرند.
چه عواملی موجب لوپوس می شود؟
تحقیقات می دهد یک سازوکار در رابطه با کروموزوم X، با بیماری های خودایمنی و لوپوس در ارتباطست. دلیل اینکه اغلب زنان در معرض لوپوس قرار می گیرند این است که کروموزوم X نسبت به کروموزوم Y، ژن های در رابطه با ایمنی بیشتری را حمل می کند. همان گونه که می دانیم زنان دو کروموزوم X و مردان یک کروموزوم X و یک کروموزوم Y دارند؛ ازاین رو زنان بیشتر در معرض بیماری های خود ایمنی هستند.
لوپوس هیچ عامل شناخته شده ای ندارد و تلفیقی از عوامل ژنتیکی، محیطی، هورمونی، ایمنی بدن و زیست محیطی است. عفونت های باکتریایی و ویروسی، استرس عاطفی شدید، قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید و استفاده از داروهای فشار خون و منظم شدن ریتم قلب، می توانند سبب بروز علائمی شبیه لوپوس شوند. افزایش هورمون استروژن در دوران حاملگی نیز می تواند لوپوس را تشدید کند.
-۹۰ درصد مبتلایان به لوپوس را زنان می سازند.
-این بیماری بین سنین ۱۵ تا ۴۵ سال شایع تر است.
-هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد؛ ولی می توان علائم را با دارو کنترل کرد.
-استفاده از ضد آفتاب، کلاه و دستکش در ایام آفتابی برای بیماران ضروریست.
-استفاده از دستکش گرم در سرما برای بیمارن ضروریست.
-نوع خفیف بیماری می تواند با دارو کنترل شود؛ بدون اینکه کیفیت زندگی تحت تاثیر قرار گیرد.
-نوع شدید بیماری می تواند سبب خانه نشینی و ناتوانی در انجام امور روزمره شود.
منابع:
پایگاه خبری ساینس
پایگاه خبری سازمان جهانی بهداشت
پایگاه خبری کلینیک مایو
منبع: kaymak.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب