نقش احتمالی یک ویروس شایع در مبتلا شدن به لوپوس
سرشیر: یک بررسی جدید پزشکی نشان میدهد ویروس شایعی که بیشتر افراد را آلوده می کند، ممکن است عامل مبتلاشدن به بیماری خودایمنی لوپوس باشد.
به گزارش سرشیر به نقل از ایسنا، متخصصان می گویند نزدیک به پنج میلیون نفر در سرتاسر جهان به این بیماری خودایمنی مبتلا هستند که در آن، دستگاه ایمنی فرد، هسته سلول های خودرا هدف حمله قرار می دهد.
لوپوس به اندام هایی مانند پوست، مفاصل، کلیه ها، قلب و اعصاب لطمه می زند و علایم آن در بین افراد به صورت گسترده متفاوت می باشد.
بااینکه بیشتر مبتلایان به لوپوس می توانند زندگی تا حدی عادی داشته باشند، این بیماری خودایمنی برای حدود ۵ درصد از آنها می تواند مرگبار باشد. همین طور به دلایلی که بازهم نامشخص باقیمانده است، ۹ نفر از هر ۱۰ بیمار لوپوس، زن هستند.
درمان های موجود به کند شدن پیشرفت بیماری کمک می کنند اما آنرا درمان نمی کنند.
حال متخصصان علوم پزشکی دانشگاه استنفورد می گویند که ویروس «اپشتین ــ بار» یا ئی بی وی (EBV) بطور مستقیم تعداد کمی از سلول های دستگاه ایمنی را وادار می کند از کنترل بیرون بروند و اثری زنجیره ای را تحریک کنند که در آن، سلول های ایمنی یک حمله گسترده را مقابل بدن شروع کنند.
ویلیام رابینسون، روماتولوژیست در اینباره می گوید: ما فکر می نماییم این عامل، در صفر تا صدِ موارد لوپوس صدق می کند.
ئی بی وی از راه بزاق منتقل می شود. این ویروس تا بزرگسالی افراد، بخش خیلی بزرگی از آنها را آلوده می کند. ئی بی وی به رده ای از ویروس ها متعلق می باشد که عامل آبله مرغان و هرپس [تبخال] نیز هستند.
این ویروس ماده ژنتیکی خودرا در هسته سلول آلوده قرار می دهد. این ویروس می تواند فقط برای آنکه باردیگر فعال شود و سلول ها و اشخاص دیگر را آلوده کند، نهفته باقی بماند و از پایش دستگاه ایمنی پنهان شود.
به گزارش ایندیپندنت، دکتر رابینسون، یکی از نویسندگان این مقاله انتشار یافته در مجله «ساینس ترنسلیشنال مدیسین» اظهار داشت: تقریباً تنها راه برای عدم دچار ئی بی وی این است که در یک حباب زندگی کنید. اگر زندگی عادی داشته اید، احتمال بالایی وجود دارد که آنرا گرفته باشید.
متخصصان می گویند ئی بی وی تنها در بخش خیلی کوچکی از سلول های بی (B) دستگاه ایمنی یک فرد آلوده حضور دارد. به این علت برای روش های موجود، در عمل غیر ممکن است که سلول های «بی» آلوده را شناسایی کنند.
متخصصان استنفورد در جدید ترین بررسی خود، یک سامانه با دقت خیلی بالا برای توالی یابی و شناسایی سلول های آلوده به ئی بی وی را توسعه دادند. آنها دریافتند از هر ۱۰ هزار سلول یک فرد معمولی آلوده به ئی بی وی، که در سایر جنبه ها سالم می باشد، کمتر از یک سلول بی، ژنوم نهفته ویروس ئی بی وی را در خود جای داده است.
اما در بیماران لوپوس، نسبت سلول های بی آلوده به ئی بی وی حدود ۱ در ۴۰۰ بود، یعنی افزایشی ۲۵ برابری.
متخصصان سپس بررسی کردند که چه طور چنین تعداد خیلی کمی از سلول های آلوده حملات نیرومند دستگاه ایمنی به بافت ها و اندام های خود فرد را به راه می اندازد. آنها دریافتند در صورتیکه ئی بی وی در حالتی تقریباً کاملا غیرفعال قرار دارد، گاهی سلول های بی را وادار می کند یک پروتئین ویروسی به نام آنتی ژن هسته ای نوع دوم اپشتین بار (EBNA۲) تولید کنند. این پروتئین، ژن های انسانی در رابطه با التهاب را فعال کرد و موجب شد که سلول های بی «بسیار التهابی» شوند.
متخصصان گمان می کنند این هدف گیری خود سلول های بی که ئی بی وی شروع می کند، امکان دارد فراتر از لوپوس باشد و به بیماری های دیگر دستگاه ایمنی مانند ام اس، آرتریت روماتوئید و بیماری کرون نیز گسترش یابد.
این که چرا با وجود آنکه بیشتر افراد، ئی بی وی نهفته دارند فقط تعدادی از آنها گرفتار بیماری های خودایمنی مانند لوپوس می شوند، بازهم نامشخص است. دانشمندان حدس می زنند که تنها تعدادی از سویه های این ویروس امکان دارد سلول های بی را به «سگ های تهاجمی خشن و بی رحم در دستگاه ایمنی» تبدیل کنند.
درمان های موجود به کند شدن پیشرفت بیماری کمک می کنند اما آن را درمان نمی کنند. ئی بی وی به رده ای از ویروس ها متعلق می باشد که عامل آبله مرغان و هرپس [تبخال] هم هستند. متخصصان گمان می کنند این هدف گیری خود سلول های بی که ئی بی وی آغاز می کند، امکان دارد فراتر از لوپوس باشد و به بیماری های دیگر دستگاه ایمنی مانند ام اس، آرتریت روماتوئید و بیماری کرون هم گسترش یابد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب