درمان جدید بیماری آلزایمر
سرشیر: سرشیر: خراسان رضوی قرص های رایج درمان دیابت می توانند خطر مبتلاشدن به آلزایمر را بیش از یک پنجم کاهش دهند.
به نقل از هلث، نتایج تحقیقات جدید نشان داده است که قرص معمولی دیابت به نام تیازولیدیندیون ها (TZDs) می تواند خطر مبتلاشدن به بیماری آلزایمر را کم کند.
این داروی درمان دیابت که به آسانی دردسترس است برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ تجویز و یک یا دو بار در روز مصرف می شود. آنها مقاومت به انسولین را هدف قرار می دهند و هورمون را قادر می سازند تا کنترل گلوکز را بهبود بخشد.
در مطالعه ای که بر روی بیش از نیم میلیون بیمار انجام شد، احتمال مبتلاشدن به آلزایمر در افرادی که این قرص ها را مصرف می کردند ۲۲ درصد کمتر بود.
دکتر جین ژو، سرپرست گروه تحقیق از دانشگاه آریزونا اظهار داشت: دیابت نوع ۲ با افزایش ریسک مبتلاشدن به زوال عقل ازجمله دو زیرگروه اصلی آن، بیماری آلزایمر و دمانس عروقی (VaD) مرتبط می باشد.
هم دیابت و هم آلزایمر با گردش خون ضعیف ارتباط دارند و تیازولیدیندیون ها می توانند با کاهش کلسترول بد و کاهش فشار خون به مقابله با آن کمک کنند. این دارو جریان خون را بیشتر می کند تا اکسیژن بیشتری به مغز برسد که به کاستن علائم آلزایمر کمک می نماید.
این مطالعه گسترده، سوابق سلامتی آمریکایی هایی را که بین ژانویه ۲۰۰۰ تا دسامبر ۲۰۱۹ مبتلا به دیابت نوع ۲ تشخیص داده شده بودند، ردیابی کرد. موارد آلزایمر و دمانس عروقی به ترتیب ۱۱ و ۵۷ درصد در بین افرادی که با آکتوس (Actos) یا آواندیا (Avandia) و تیازولیدیندیون ها دیگر درمان شدند در مقایسه با افراد تحت درمان با داروهایی مانند متفورمین یا سولفونیل اوره کم شد.
دکتر ژو اظهار داشت: بیماریهای عروقی خطر مبتلاشدن به آلزایمر را می افزایند بدین سبب کاهش تیازولیدیندیون ها در دمانس عروقی ممکنست پیشرفت آلزایمر را نیز کم کند. تعدادی از مطالعات که تیازولیدیندیون ها را با دارونما یا مراقبت های استاندارد در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مقایسه می کنند، کاهش خطر مبتلاشدن به آلزایمر را گزارش کرده اند.
تصور می شود که عوامل سبک زندگی مانند دیابت نوع ۲، نقش کلیدی در ایجاد آلزایمر دارند.
دکتر ژو توضیح داد: نتایج این مطالعه همین طور نشان داد که تیازولیدیندیون ها در بیماران دارای اضافه وزن یا چاق محافظت بیشتری دارند و ممکنست تیازولیدیندیون ها منجر به کاهش چاقی مرکزی عامل خطر شناخته شده برای زوال عقل شوند.
این امر امکان مقابله با زوال عقل را بوسیله قرص های پیشگیرانه باز می کند، بااینکه همه داروهای دیابت کاهش خطر یکسانی نداشتند و مصرف کننده سولفونیل اوره ۱۲ درصد بیش از کسانی که متفورمین دریافت می کردند در معرض مبتلاشدن به زوال عقل بودند.
دکتر ژو اظهار داشت: مطالعات آینده جهت استفاده مجدد از داروهای ضد دیابت خوراکی برای پیش گیری از زوال عقل ممکنست اولویت بندی تیازولیدیندیون ها را در نظر بگیرد. مصرف کنندگان سولفونیل اوره می توانند در مقایسه با مصرف کنندگان متفورمین یا تیازولیدیندیون ها در معرض خطر بالای زوال عقل باشند بنابراین، نظارت منظم بر عملکردهای شناختی در این جمعیت مهم تر است.
مکمل سولفونیل اوره با متفورمین یا تیازولیدیندیون ها ممکنست تا حدی اثرات جانبی زوال عقل آنرا جبران کند.
آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل بیش از ۹۲۰هزار نفر در بریتانیا را تحت تاثیر قرار می دهد و این رقم در دهه آینده به سرعت افزایش خواهد یافت. تمرکز بر این اقدامات پیشگیرانه که هم اکنون وجود دارد می تواند تا حدودی مانع از ابتلای افراد به زوال عقل شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب